Even iets met jullie delen.
Ik heb deze quote al eerder geplaatst. En waarom spreekt deze quote me nu zo aan? Iedereen is op zoek naar de onvoorwaardelijke liefde. Dat was ik ook. Tot aan het moment dat ik me realiseerde die liefde zelf te zijn. Zowel de voorwaardelijke als de onvoorwaardelijke. Ze zijn namelijk niet van elkaar te scheiden. En we zijn hier, volgens mij ook, om precies al die vormen van liefde te ervaren. Te beleven. En te (leren) groeien in liefde. Zo noem ik het meestal. Alle uitdagingen die het leven ons biedt, zijn kansen en mogelijkheden om te groeien in liefde. Het klinkt een beetje soft vind ik zelf, maar het is echt zo. Althans zo heb ik het (mogen) ervaren.
Gisteren ben ik 58 geworden. En plotseling dringt dan (weer) het besef door, goh…..hoe lang zou ik nog hebben? De tijd begint te dringen. Lijkt het. Voelt het. Ik zou namelijk ooit zo graag nog weer eens een hond willen hebben. Maar niet zo lang Poes (die inmiddels op haar eindje loopt) er nog is, en ook niet zo lang we nog wonen waar we wonen en ik druk ben met het opbouwen van mijn business. Dus dat duurt nog wel een paar jaar. Nou, hoe oud kan een hond worden? Enfin,…..je begrijpt me waarschijnlijk wel. Van die dingen die dan zomaar door je hoofd spoken.
De realiteit is natuurlijk dat ik ieder moment onder een auto kan komen, of anderszins aan mijn eindje kan geraken, om het maar zo te zeggen. Maar vroeger dacht je toch niet (of veel minder) over dat soort dingen na.
Ouder worden is wat mij betreft, net zoals alles in het leven, een vloek en een zegen. Of, om het in termen van Johan Cruyff te zeggen, elk voordeel heb z’n nadeel. Maar niks menselijks is mij vreemd en dus ben ik naast vriendelijk en voorkomend, ook chagrijnig en vervelend. Ik ben om van te houden en ik ben om te verfoeien. Alles op zijn tijd. Ik ben het allemaal. En ik ben gestopt met te verfoeien, wat verfoeilijk is. Waardoor het opmerkelijk genoeg, spontaan niet meer verfoeilijk is.
Ik ben op mijn 54ste een totaal andere weg ingeslagen. Van hulpverlener naar ondernemer. Iets totaal anders. Van een vooroorlogs telefoontoestel naar een android. Of hoe heet zoiets? Van digibeet naar iemand die net haar eerste online training heeft gegeven. Weliswaar met hulp, maar ook dat hoort bij het proces. Leren hulp vragen. Ook zo’n dingetje dat steeds makkelijker wordt als je ouder wordt. Enfin…zo kan ik nog veel meer opnoemen.
Wat ik er maar mee wil zeggen is, ik ben nog nooit zo hard gegroeid en heb nog nooit zoveel geleerd, als in deze afgelopen jaren. En je kunt steeds weer opnieuw bloeien. Ongeacht je leeftijd en zelfs ongeacht je omstandigheden.
Maar al die dingen moet je wel verwerken. We worden overspoeld met informatie. En de technologie verandert zo snel dat, als ik het ene net onder de knie heb, dat alweer verouderd is……ongetwijfeld herkenbaar voor allen die van mijn leeftijd zijn, hoewel het evenzo geldt voor jongeren. Ons systeem is daar niet op gemaakt volgens mij.
(Intuïtief) schrijven heeft mij daar enorm bij geholpen en nog. Ik schrijf dagelijks. Het helpt mij rust te creëren en overzicht in een overladen wereld. Een ander woord heb ik er zo gauw even niet voor. Het helpt me om te leren en zo te blijven groeien in liefde. Het helpt me om bij mezelf te blijven. Het maakt me een milder en aimabeler mens. Het heeft me mijn grootste kracht doen inzien, namelijk die van het verbinden. Van de kracht van de verbinding te maken van het hoofd met het hart.
En van het belang van het uitdragen van de, m.i. essentiële behoefte van de mens, om iets te willen overdragen en na te laten. De bekende footprint. Schrijven brengt je in contact met je diepste angsten en helpt je die onder ogen te zien. Door ze op te schrijven deel je ze. Nog mooier is het, als je ze kunt delen met anderen. Het gaat om kwetsbaar, oftewel onvervalst, jezelf kunnen, durven en mogen zijn.
Ik zie het als mijn missie om te verbinden en (intuïtief) schrijven is daar een mega mooie manier voor. En daarom wil ik al mijn mooie dingen zo graag voor het voetlicht brengen en schrijven is daar dus één van.
Ik geef workshops, cursussen en (gratis) schrijfuurtjes. Niks mooiers namelijk dan delen.
En hier de link naar de website. Voor wie belangstelling heeft. ZiNiZ Deventer Schrijfworkshops
zinizblog.wordpress.com 